وَشَّت يَدُ الدَهرِ رأسي بالمشيب أَسى
في غَيهَبٍ بِسَنا المصباح مَوشىِّ
فدبَّ فيه دَبيبَ النار في فَحمٍ
يَنفى دُجاه بِلَونٍ غير منفى
كأَنَّه بمشيبي حين كتَّبها
صَحيفَةٌ كَتبتها كَفُّ أُمى
وَشَّت يَدُ الدَهرِ رأسي بالمشيب أَسى
في غَيهَبٍ بِسَنا المصباح مَوشىِّ
فدبَّ فيه دَبيبَ النار في فَحمٍ
يَنفى دُجاه بِلَونٍ غير منفى
كأَنَّه بمشيبي حين كتَّبها
صَحيفَةٌ كَتبتها كَفُّ أُمى